කජුකැලය හරහා කටුබැද්ද මතක තෙවන දිගහැරුම - දොස්තර නෝනාගේ දැනමුතුකම් සහ බ්ලඩ් ප්‍රෙශර්

පලමු දිගහැරුම
දෙවන දිගහැරුම

අද කියන්නට යන්නේ මොරටුව විශ්වවිද්‍යාල ශාඛාවේ ගත කල කාලසීමාවේදී මුණ ගැසුණු තවත් අපූරු චරිතයක් ගැනය. ඉහත ජායාරූපයේ ඇත්තේ මොරටු සරසවියේ ඇති වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථානයයි. මේ තුලද ඉතා රසවත් පුද්ගලයින් කිහිපදෙනෙකුම වූ අතර මෙහි සිටි ලොකු දොස්තර නෝනාගේ නම දැන් මට මතක නැති වුවත් ඇය එක්තරා විනෝදකාමී තැනැත්තියක් ලෙස ප්‍රධාන වෛද්‍ය නිලධාරී අසුනට අධිපතිව සිටියාය. මාගේ මතකය අනුව ඇයට අමතරව කාර්ය මණ්ඩලය ලෙස තවත් වෛද්‍ය නිලධාරියෙකු, සිසුන්ගේ දත් ගැලවීමට හපන් දත් දොස්තරවරයෙක් හෙද නිලධාරීන් ඕෂධවේදියෙකු ඇතුලු පිරිසකගෙන් සමන්විත විය.

සල්පිටිකෝරාල මහතා නැතිනම් මගේ කලමණාකාරතුමා සමග යම් අවශ්‍යතාවකට සෙනට් බිල්ඩිමට ගිය විට ඔලුව කැක්කුමක් ඇතිවූ නිසා බෙහෙතක් ඉල්ලා ගැනීමට  වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථානයට යන්නට සල්පිටි මහතා මටත් කතාකල බැවින් අපි දෙදෙනා වේගයෙන් පඩිපෙල බැස ආපු වේගයෙන්ම පාරමාරුවී වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථානයට ඇතුල්වීමු. ලොකු දොස්තර නොනා නොසිටි අතර අනෙක් වෙදදුරු තෙමේ සල්පිටි මහතාගේ ප්‍රෙෂර් බලා ලුණු නැතුව ඇඹුල් අඹයක් කෑ අයෙකු මෙන් මූණ ඇඹුල් කර ගත්තේය.

මිස්ටර් සල්පිටි හාට්බීට් ඒක  ඇබ්නෝමල් ඒවගේම ප්‍රෙශර් එකත් හොදටම වැඩියි. ඔලුව රිදුනෙත් මේ හින්දා තමයි. මම මේ දෙන බේත් ටික වරද්දන්නේ නැතුව ගන්න ඒ අතරේ කොලොස්ටරෝල් ටෙස් කරගන්න යැයි පැවසු වෙදදුරු තෙමේ වීරක්කොඩි ලවා බෙහෙත් පිරවූ මලු කිහිපයක් අත තැබීය.
සල්පිටි මහතා වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථානයෙන් එලියට බැස්සේ ඇමතිකමක් නොලැබුණ මන්ත්‍රීවරයෙකු අරලියගහ මැදුරෙන් එලියට බසින්නාක් මෙනි. මද දුරක් ගොස් මට ඔහු පැවසුවේ බලහන් මගේ ලමයි දෙන්නත් තාම පොඩියි ලෙඩ උනොත් මම විනාශයි කියලාය. එක් වරම පිටුපසින් කිසිවෙකු අමතන හඩක් ඇසුනි.

ඒයි ඒයි දෙන්නා කොහෙද ඔය යන්නේ මලු ටිකකුත් උස්සගෙන යනුවෙන් අපෙන් ඇසුවේ එතෙක් අතුරුදහන්ව සිටි ලොකු දොස්තර නෝනාය. මෙහේ එන්න මෙහේ එන්න කියමින් අපවත් රැගෙන ඇගේ කුටියට ගිය ඇය දෙන්න බලන්න මේ මොනවද කියලා යැයි පවසා අතේ තිබූ බෙහෙත් මලු මේසය මතට හැලීය.

දෙයියනේ මේවා දෙන්නේ හාට් ප්‍රේෂන්ට්ලටනේ මිස්ටර් සලපිටි ඔයාට ඇති ලෙඩක් නෑ යැයි පවසා අර බෙහෙත් සියල්ලම කුණු කූඩයට විසිකර දැමීය. සල්පිටි මහතා ඩොක්ටර් මගේ ප්‍රෙෂර් එකත් වැඩී යැයි පැවස් විට ඇය කිව්වේ ඈත ඉදලා දුවගෙන ආවහම ප්‍රෙශර් වැඩිවෙනවා තමයි මිස්ටර්. මම දැක්කනේ දුවගෙන ආව ස්පීඩ් එක කොහොමද කියලා. පසුව යලිත් බලන විට නාඩි වේගය පැවතියේ සාමාන්‍ය තත්වයේය. එදා ඇය මුණගැසුණේ නැත්නම් සල්පිටි මහතා නිකරුණේ රෝගී වෙමින් හිතෙන් දුක් විදිනවාය. 

අවසාන වශයෙන් අධ්‍යන වර්ෂ 2014/15 සදහා නවක සිසුන් සරසවි ලියාපදිංචිය සිදුකල දින ඇය සිසු සිසුවියන්ට ‍වෛද්‍ය මධ්‍යස්ථානයේදී ලබාදුන් උපදෙස් මාලාවෙහි මෙග් මතකේ රැදුණු ෙකාටසින් අද ලිපිය අවසන් කරන්නට සිතුවෙමි.

"ලමායි ඔයාලා ඒග්සෑම් වලින් රිපීට් වෙන එ්ක මට ප්‍රශ්ණයක් නෙවෙයි

කැන්ටිමේ කෑම වලින් බඩයන්න ගත්තත් ඒකත් මට ප්‍රශ්ණයක් නෙවෙයි

පැපොල සරම්ප වගේ ලෙඩක් හැදුනත් ඒකත් මට ප්‍රශ්ණයක් නෙවෙයි
But specially ladies got pregnant, It is big problem for me
 Immediately come and meet me.because I can sign yours marriage"

*******

පසු සටහන

• මේ සටහන තබන මේ මොහොත වන විට දොස්තර නෝනා සරසවියේ සේවයෙන් නික්ම ගොස් ඇති බව මම දැනගත්තේ පසුගිය දිනක හදිසියේ කජුකැලේ පැත්තට ගිය වේලාවේදීය.
• සාමාන්‍යයෙන් සරසවි සිසු කාණ්ඩයන් එකමුතුව සිටිනා පිරිසක්ය යන බව සියල්ලන්ම හොදින් දන්නා කාරණාවක්ය. නමුත් එසේ බැච් එකේ එකෙකුට එකෙක් නැති අරුම පුදුම කණ්ඩායමක් අධ්‍යන වර්ෂ 2014/2015 යටතේ සිටින බවත් ඒ පිලිබදව රසකතා ගොඩක් මේ ලගකදී අසන්නට ලැබුණි. දිවයිනේ සතරදිග්භාගයේ මොලේ අනිත් පැත්තෙන් සිතනා හතලිහක පිරිසක් පමණක් සිටිනා මෙහි රසකතා කිහිපයක් ඉදිරියේදී ලියන්නට අදහස් කරගෙන සිටිමි.

ඒ වගත් මෙසේම අදත් මතකය පහරා පහුරු ගෑ මම සුදු පූසා වම්හ....